ژانر : درام / ترسناک-محصول : کره جنوبی-7.2/10

مدتهاست که سینمای نوین شرق آثاری با مقبولیت گسترده تولید می کند. آثاری که جدا از بحث هنری ، جذابیتهای کافی برای جذب مخاطب جهانی دارند. انبوه بازسازی هایی که از داستانها و فیلمهایی آنها صورت گرفته مصداق این مدعاست. “داستان دو خواهر” در ظاهر فیلمی دیگر بسان “کینه” ها و “حلقه” ها ست ولی یک تفاوت اساسی با باقی آثار دارد و آن این است که قصد فیلم صرفا ترساندن نیست بلکه درگیر کردن تماشاگر و در حقیقت بازی دادن اوست، بهتر است بگوییم “داستان دو خواهر” یک تریلر روان شناختی خشن است نه یک فیلم صرفا ترسناک، کارگردان این فیلم کیم جی وون سبک روایت داستانش را بسیار پیچیده و توی در توی انتخاب کرده ولی در ضمن این پیچیدگی ها کلیدهای بسیار ی برای درک داستان قرار داده است کلید هایی که در نخستین بار تماشای فیلم نمی توان انتظار درک آنها را داشت و فقط در دیدن چندباره ی اثر است که به وضوح آشکار می شوند.

” داستان دو خواهر” روایت زندگی دو خواهر است که مادرشان بدلیل مشکلات روحی و روانی خودکشی کرده و اکنون آنها ناچار به زندگی با نامادری خود هستند زنی که با ورود خود زندگی آرام آنها را نابود کرده و از دید آنها مسبب اصلی خودکشی مادرشان است و یک پدر که نسبت به حوادث رخ داده بی اطلاع ست یا سعی به بی توجهی می کند. بازگشت دو خواهر بعد از مدتها به خانه و تقابل آنها با نامادری حوادث عجیب و غیر طبیعی ای را رقم می زند. اما این صورت ظاهری داستان است و اساسا داستان چیز دیگریست.

شاید شبیه ترین آثار معاصر به این فیلم “جاده مالهالند” شاهکار لینچ و یا حتی “هویت” اثر جیمز منگولد باشد. آثاری که تغییر هویت شخصیت اصلی فیلم را محور داستانی خود قرار داده بودند. همان چیزی که در این اثر هم اساس فیلم را تشکیل داده است. موسیقی فیلم هم جذاب و تاثیر گذار است موسیقی آرام و دلنشین که با تغییر شرایط داستانی بخوبی تغییر تم می دهد و حس ترس و دلهره را القا می کند. فضاسازی خنثی و سرد، استفاده ی از تغییر رنگ آبی به قرمز برای بیان تغییر شرایط داستان بسیار جذاب بکار رفته است. “داستان دو خواهر” یک اثر برجسته ی سینمایی نیست ولی در جایگاهی بالاتر از یک فیلم معمولی قرار می گیرد در حقیقت فیلمی است که باید دید و با آن درگیر شد و لازمه ی آن تماشا در شرایطی مناسب از لحاظ روحی و حسی است نه در هنگام خستگی و یا حتی برای تفریح و سرگرمی.