واژه تاب آوری در این علم به قابلیت بازگشت پذیری یک ماده به حالت اولیه اش پس از خمیدگی و یا کشش اطلاق می شود.


واژه تاب آوری از ریشه لاتین resili آمده است که به معنی بازگشت به حالت اولیه به خصوص در رابطه با تطابق پذیری گیاهان در شرایط مختلف آب و هوایی استفاده می شده است. در رابطه با انسان ها می توان تاب آوری را به صورت زیر تعریف کرد: انعطاف پذیری در تفکرات، احساسات و رفتارها در مواجهه با سختی های زندگی و دوره های طولانی تحت فشار بودن به طوری که پس از طی بحران قوی تر، داناتر و توانمندتر شده باشیم.

اصل و اساس تاب آوری توانایی سازگار ماندن در شرایط سخت و سپس تغییر مسیر دادن به شرایط جدید است.
در حقیقت ما مرتباً در حال استفاده از تاب آوری هستیم، ولی مواقعی هم هستند که تاب آوری مان به شدت به چالش کشیده می شود. برخی مواقع، چالش ها در قالب اتفاقاتی که در زندگی برایمان می افتند نمودار می شوند از قرار باید بپذیریم که زندگی مرتبا تاب آوری ما را به چالش می کشد و هیچ کس هم از این قاعده مستثناء نیست.

جدای از حوادث غیرمترقبه و خارج از انتظار، تاب آوری مان در شرایطی که به صورت بلندمدت تحت فشار باشیم و امیدی به تمام شدن شرایط فشار نداشته باشیم هم به چالش کشیده می شود.


تاب آوری چه چیزی نیست؟
معمولا افراد تاب آوری را با بازگشت به حالت اولیه اشتباه می گیرند و در نتیجه، تصور می کنند که انسان ها مانند توپ های پلاستیکی هستند که وقتی به زمین می خورند بدون هیچ تغییری سریعا به بالا برمی گردند.

وقتی افراد به چنین پدیده ای اعتقاد داشته باشند، در مواجهه با افرادی که دچار بحران شده اند از اصطلاح "خودت را جمع و جور کن" استفاده می کنند.

اشکال این باور این است که افراد متوجه این حقیقت نمی شوند که انسان ها مانند توپ نیستند که به زمین بخورند و بدون هیچ تلاشی دوباره به حالت اولیه خود بازگردند بلکه باید پس از زمین خوردن برای دوباره سرپا شدن تلاش کنند.

حقیقت این است که هر کس در زندگی با مانع و مشکلی مواجه شده باشد قطعا پس از گذر از آن، تغییرات بسیار مهمی مانند تغییر دیدگاه و یا تغییر نظام ارزش ها را در خود احساس کرده است.