"نمازت اشتباهه"

بعضی حس‌ها رو نمی‌شه توضیح داد…
مثل دلتنگی برای حرف زدن با کسی که همیشه شنونده‌ته
وقتی نمازت فقط یک کار روزمره نیست،
بلکه قراریه که هر بار بیشتر عاشقت می‌کنه…
اون وقته که از سلام آخر،
تا تکبیر بعدی،
دلت ثانیه‌ها رو می‌شماره…

نماز برای بعضیا فقط یک تکلیفه…
اما برای بعضیا، این لحظه عطر دیداره…
لحظه‌ای که دلشون از زمین جدا میشه و به آسمون گره می‌خوره
و همین که تموم میشه، با خودشون زمزمه می‌کنن:
«کی دوباره وقت دیدار می‌رسه؟»

این یعنی نمازت فقط حرکتِ دست و پاهات نبوده…
یعنی قلبت هم رکوع کرده و روحت هم سجده رفته…
یعنی خم شدی جلوی کسی که همه‌چیزته
یعنی نماز با دلت گره خورده، نه فقط با زبانت

خوش به حال دلی که بین دو نماز،
با خدا حرف می‌زنه، شکر می‌کنه اعتراف می‌کنه و دعا می‌کنه
و با هر اذان انگار معشوقش صدایش کرده که:
«بیا… من منتظرم»

و خوش به حال کسی که می‌دونه لذت نماز، فقط تو گفتن ذکر نیست…
بلکه در وصل شدنه
وصلی که هیچ فاصله‌ای رو نمی‌شناسه
و چه لذتی بالاتر از دلتنگی برای گفتن:
«السلام علیک أیها النبی…»
یاعلی