جهان را صاحبی باشد خدا نام
به آغاز کلامم گویم این نام
همانی که تو را و ما و او را
ز مشتی خاک و گل کرده چه زیبا
کسی که خلق کرد حوا و آدم
گره زد قلبشان را ناز و کم کم
به این دو اشرف مخلوق و گیتی
بگفتا گوش گیرید، چند بیتی
منی که این مه و مهر و ستاره
نهادم در کنار هم سواره
به کنجی جنگل و رود آفریدم
و دریا در پی رودان گزیدم
که خورشیدم بتابد بر رخ بحر
ببوسد گونه او تا کند قهر
صدای بوسه اش بالا رود باز
شود ابری سپید و چابک و ناز
که ابر این بوسه های عاشقانه
ببارد بر دل دشت شاعرانه
بروید جای هر بوسه گیاهی
نهالی سبز می گردد به راهی
تو ای آدم،تو ای شیرین حوا
مه و مهر و نهال و رود و دریا
فقط نامه رسانند و نشانه
که هر لحظه بگویند این ترانه
خدا عشق ست و بوسه ست و محبت
همو سرچشمه شادی و رحمت
برقص و پای کوب و دست افشان
همین باشد ثنا و حمد یزدان

نویسنده و گوینده: بهمن کیا

برای دنبال کردن ما درصفحات مجازی کلیک کنید.
https://www.instagram.com/pioioava/

به سایت پیویو هم سری بزنید.
https://pioio.com/up/ava/