تشییع شهید حسین سامی‌ مقام در شهرستان سمیرم اصفهان

۱ نظر
گزارش تخلف
علی پیام
علی پیام

پیکر مطهر ارتشی غیور شهید حسین سامی‌ مقام که در سال ۱۳۵۹ توسط جنایتکاران حزب دموکرات به شهادت رسید در شهرستان سمیرم استان اصفهان تشییع شد. شهید حسین سامی مقام فوتبالیست تیم شاهین آبادان، کشتی گیر قهار و ورزشکاری پرتلاش با قدرت بدنی و روحیه و ایمان بالا تبدیل به فرمانده ای توانمند و غیور شد. او به عنوان فرمانده گردان لشکر ۲۸ پیاده کردستان به مقابله با گروهکهای کومله و دموکرات پرداخت و در ۳۱ فروردین ۵۹ در جریان نجات فرمانده شهیدش نصرت زاد به شکل ناجوانمردانه ای توسط عامل نفوذی به اسارت درآمد. - شهید سامی مقام هیچگاه در طول مدت اسارتش در زندان «دوله تو» با دشمن مماشات نکرد، همه پیشنهادهای وسوسه انگیز ضد انقلاب برای همکاری را رد کرده و با مقاومت خود به سایر همرزمانش که در زندان دوله تو اسیر شده بودند، روحیه می‌داد.
او بر اثر شکنجه‌های ضد انقلاب بارها و بارها تا آستانه شهادت می‌رود، اما سرانجام در ۱۴ مرداد سال ۵۹ مصادف با ۲۳ ماه رمضان، یعنی یک ماه قبل از آغاز جنگ تحمیلی و در حالیکه به دلیل احقاق حق گروگان‌های زندانی، دو هفته دست به اعتصاب غذا زده بود، به بهانه آزادی از زندان «دوله تو» خارج و به جنگل‌های آلواتان منتقل می‌شود و با پاها، دستان و چشمان بسته در ۴۴ سالگی توسط جوخه‌های اعدام به شهادت می‌رسد.

نظرات (۱)

Loading...

توضیحات

تشییع شهید حسین سامی‌ مقام در شهرستان سمیرم اصفهان

۳ لایک
۱ نظر

پیکر مطهر ارتشی غیور شهید حسین سامی‌ مقام که در سال ۱۳۵۹ توسط جنایتکاران حزب دموکرات به شهادت رسید در شهرستان سمیرم استان اصفهان تشییع شد. شهید حسین سامی مقام فوتبالیست تیم شاهین آبادان، کشتی گیر قهار و ورزشکاری پرتلاش با قدرت بدنی و روحیه و ایمان بالا تبدیل به فرمانده ای توانمند و غیور شد. او به عنوان فرمانده گردان لشکر ۲۸ پیاده کردستان به مقابله با گروهکهای کومله و دموکرات پرداخت و در ۳۱ فروردین ۵۹ در جریان نجات فرمانده شهیدش نصرت زاد به شکل ناجوانمردانه ای توسط عامل نفوذی به اسارت درآمد. - شهید سامی مقام هیچگاه در طول مدت اسارتش در زندان «دوله تو» با دشمن مماشات نکرد، همه پیشنهادهای وسوسه انگیز ضد انقلاب برای همکاری را رد کرده و با مقاومت خود به سایر همرزمانش که در زندان دوله تو اسیر شده بودند، روحیه می‌داد.
او بر اثر شکنجه‌های ضد انقلاب بارها و بارها تا آستانه شهادت می‌رود، اما سرانجام در ۱۴ مرداد سال ۵۹ مصادف با ۲۳ ماه رمضان، یعنی یک ماه قبل از آغاز جنگ تحمیلی و در حالیکه به دلیل احقاق حق گروگان‌های زندانی، دو هفته دست به اعتصاب غذا زده بود، به بهانه آزادی از زندان «دوله تو» خارج و به جنگل‌های آلواتان منتقل می‌شود و با پاها، دستان و چشمان بسته در ۴۴ سالگی توسط جوخه‌های اعدام به شهادت می‌رسد.

اخبار و سیاست