متأسفانه تئاتر در شهر اصفهان به دستِ کسانی اُفتاده که هیچ نمی‌دانند و با تاکید بر نادانی خود و پُزِ مُنورالفکری از خودشیفتگیِ زنانه‌ای رنج می‌برند که هرگز نمونه‌ی مشابه آن را نخواهید دید. رویِ یادداشتِ من با آنهایی است که دیگران اُستاد صدایشان می‌کنند و خود را هنرمند می‌دانند امّا آدم‌هایی خوش استقبال و بد بدرقه‌ای هستند. این اَساتیدِ خودشیفته از عدمِ توانایی تحمل تفاوت در اندیشه و سلیقه‌ی منتقدِ خود رنج می‌برند. شما اگر با مُنتقدِ اثرت مشکل داری، اولاً: که آنقدر سواد داشته باش که خودت را معرفی کنی (نه مثل آنها که با پروفایل فِیک بخیالِ خود منتقد هستند)، دوماً: اصولِ اخلاقی را رعایت کُن، پُشتِ سرِ من نفرت‌پراکنی نکن که فلانی هَوَل است، رشته‌ی مرتبط ندارد، ما به او لطف کردیم او را دعوت کردیم و... شماها خیلی کوچک‌تر از آنی هستید که من را دعوت کنید بیام فُلان کار را ببینم. نسل امروز که من نسل Z تئاتر اصفهان عنوانشان می‌کنم، اصول جذب مخاطب و فریبِ افکارِ عمومی را خوب بلد است، هیاهو برای هیچ راه انداختن را می‌داند و زیر و روی زیادی می‌کشد. دلم می‌سوزد برای دخترها و پسرهایی که می‌خواهند هنرمند شوند، یاد بگیرند و یاد بدهند و نمی‌خواهند به هر قیمتی، دیده شوند و...
متن کامل را در روزنامه‌ی اینترنتی برداشت بلند بخوانید.
https://longtake.ir/?p=24670