قبل از ظهور ایالات متحده امریکا به عنوان مثلا یک ابرقدرت در صحنه جهانی و قدرت مسلط در غرب آسیا و خلیج فارس در بعد از جنگ جهانی دوم، این کشور انگلستان بود که در غرب آسیا و ایران حضور و نفوذی قوی داشت. انگلستان قادر بود بخش مهمی از ساختارها و فرآیندهای سیاسی و اجتماعی ایرانِ آن زمان را مطابق منافع و خواسته‌های خود شکل دهد. این کشور به روش‌های متعدد از جمله تشکیل لژهای فراماسونری، شبکه‌های نفوذ را در جامعه سیاسی ایران شکل داده بود. انگلیسی­ها هر چند استعمار خود را دیرتر از اسپانیا و پرتقال آغاز کردند اما سیاست­های استعماری آن­ها در قالب حضور فیزیکی و عوامل وابسته و ... قرن­ها تداوم داشته است. کشور ایران به دلیل همسایگی با روسیه به عنوان رقیب مستعمراتی انگلیس، پل ارتباطی با هندوستان به عنوان مستعمره غنی این کشور و سپس کشف نفت و تسلط انگلستان بر منابع نفتی آن همواره مورد دخالت­های استعماری این کشور بوده و ضربات جبران­ناپذیری از این دخالت­ها دیده است. هر چند بی­کفایتی و ضعف دولت مرکزی در دوران قاجار موجب یکه­تازی انگلیسی­ها در امور داخلی ایران شده بود اما مردم ایران برخلاف حاکمان خویش تن به استعمار نداده و زیر بار مظالم و دخالت­های انگلستان نمی­رفتند.