توله پانداهای غول پیکر توپ های کرکی شایان ستایشی هستند که جیغ و جیغ می کشند. این گونه در خطر انقراض همچنین برای تولید مثل و پرورش در اسارت بسیار دشوار است. در دهه 1960، تنها 30 درصد از پانداهای نوزاد متولد شده در مراکز تولید مثل زنده ماندند. امروز 90 درصد زنده مانده اند. بنابراین، چه چیزی تغییر کرد؟

پانداها اغلب دوقلو به دنیا می آورند و مادران معمولاً فقط توله قوی تر را پرورش می دهند و در نتیجه دوقلو دیگر می میرند. نگهبانان پاندا با «تقسیم حضانت» راهی برای نجات این توله پیدا کرده اند. به طور دوره‌ای، نگهبانان نوزادان را عوض می‌کنند و خودشان از یکی مراقبت می‌کنند در حالی که دیگری نزد مادر است. به این ترتیب، هر توله فرصتی برای زنده ماندن دارد. هنگام مراقبت از انسان، نگهبانان باید مرتباً روده توله را ماساژ دهند تا به تحریک حرکات روده کمک کند - زیرا پانداهای شیرخوار بدون کمک قادر به اجابت مزاج نیستند.

همه این عوامل منجر به افزایش نرخ بقای پانداها شده است. اخیراً، مرکز حفاظت و تحقیقات چین برای پانداهای غول پیکر پیشرفت دیگری کرده است: این تنها مرکز در جهان است که با موفقیت پانداها را پرورش می دهد و سپس آنها را در طبیعت رها می کند. پنج پاندا از سال 2006 رها شده اند، اما دو پاندا مرده اند. قبل از رها شدن، پانداها باید یک سری آزمایشات را انجام دهند تا توانایی های خود را برای زنده ماندن در طبیعت آزمایش کنند و در عین حال از دخالت انسان تا حد امکان اجتناب کنند. تعهد چین به تحقیقات پاندا در سایر نقاط جهان در حفاظت از پاندا پیشرو است.