در سطح جهانی، اسراف و زیاده‌روی و یا مصرف نادرست، ممکن است بشر را با کمبودها مواجه سازد و در سطح منطقه‌ای، باعث محرومیت کشورهای دیگر یا نسل‌های بعدی شود.
آمار نشان می‌دهد که روزانه بیش از صد میلیون تومان از بیت المال صرف چاپ اسکناس می‌شود و ایران در این زمینه و در اسراف نان در میان کشورهای جهان رتبه اول را دارد.1
به همین جهت، مقام معظم رهبری «اسراف» را به عنوان یک عیب ملی معرفی می‌کند و مصرف‌گرایی را برای جامعه بلا می‌خواند.
بر اساس این دور اندیشی است که اسلام سخت‌بر دوری از اسراف و تبذیر پای فشرده و اموری را در این زمینه مطرح کرده است که بشر بعد از قرن‌ها به آن رسیده است.
مقاله پیش رو، مروری است بر موضوع اسراف در قرآن، روایات و بیان معانی مصادیق، خطرها و زیان‌های اسراف.
اسراف در قرآن
قرآن با این که کتاب قانون کلّی است، درباره اسراف آیات متعددی دارد و نکات کلیدی و مهمّی در این زمینه مطرح می‌کند. و دقت در این آیات می‌تواند راهگشا باشد و جامعه ما را از اسراف و تبذیر نجات دهد.
1. خدا اسراف‌کاران را دوست ندارد
(کُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا إِنّهُ لا یُحِبّ الْمُسْرِفینَ)3؛ (از آنچه بر شما حلال شده) بخورید و بیاشامید و اسراف نکنید که خدا مسرفان را دوست ندارد»