شب من پنجره ای بی فرداست ،
روز من قصه تنهاییهاست

مانده در خاک و اسیر ساحل ،
ماهی ام ماهی دور از دریا

هیچ کس با دل آواره من،
لحظه ای همدم و همراه نبود

هیچ شهری به من سرگردان ،
دره دروازه خود را نگشود

کولی ام .... خسته و سرگردانم،
ابر دلتنگ پر از بارانم

تن من خسته از این رفتن بود،
قصه ام قصه دل کندن بود

دل به هر کس که سپردم دیدم،
راهش افسوس جدا از من بود

صخره ویران نشود از باران،
گریه هم عقده ما را نگشود

آخر قصه من مثل همه،
گم شدن در نفس باد نبود

روح آواره من بعد از من ،
کولی در به در صحراهاست

می رود بی خبر از آخر راه ،
همچنان مثل همیشه تنهاست

کولی ام .... خسته و سر گردانم
ابر دلتنگ پر از بارانم