من که روزی پر کشیدم از قفس تنها و خسته

بر کتابِ خاطراتم گردی از غمها نشسته

آمدم تا مرز ظلمت آمدم تا اوج حسرت

همنشین با خار صحرا همسفر با چشم بسته

حیف از آن شبها که بی تو لحظه‌ها را سر می‌کردم

عشق من آغوش وا کن روزی آخر بر می‌گردم

حیف از آن شبها که بی تو لحظه‌ها را سر می‌کردم

عشق من آغوش وا کن روزی آخر بر می‌گردم

....................................
بهترین پیراهنت را خوبِ من بر تن کن امشب

کهنه فانوسی که مانده باز هم روشن کن امشب

سفرهٔ مهر و وفا را پر کن از یاس و اقاقی

در کنار بید مجنون یاد عشقِ من کن امشب

حیف از آن شبها که بی تو لحظه‌ها را سر می‌کردم

عشق من آغوش وا کن روزی آخر بر می‌گردم

حیف از آن شبها که بی تو لحظه‌ها را سر می‌کردم

عشق من آغوش وا کن روزی آخر بر می‌گردم

............................
مرا می‌کشد این غم که رفته‌ام از یاد... امید
غم فراق تو آخر
غم فراق تو آخر مرا دهد بر باد


‌دل شکسته به ساز شکسته می‌ماند
که با نوازش دستی
که با نوازش دستی برآورد فریاد

........................
بهترین پیراهنت را خوب من بر تن کن امشب

کهنه فانوسی که مانده باز هم روشن کن امشب

سفرهٔ‌ مهر و وفا را پر کن از یاس و اقاقی

در کنار بید مجنون یاد عشقِ من کن امشب

حیف از آن شبها که بی تو لحظه‌ها را سر می‌کردم

عشق من آغوش وا کن روزی آخر بر می‌گردم

حیف از آن شبها که بی تو لحظه‌ها را سر می‌کردم
عشق من آغوش وا کن روزی آخر بر می‌گردم