صادق هدایت، نویسنده، مترجم و روشنفکر ایرانی، یکی از پایه‌گذاران داستان‌نویسی مدرن ایران است. وی با قلم منحصربه‌فرد خود، چشم‌اندازی متفاوت از جریان‌ها و سنت‌های متداول جامعه ترسیم می‌کرد.

در این ویدیو، به زندگینامه صادق هدایت از کودکی تا مرگ می‌پردازیم. در این مسیر، به آثار مهم وی، مانند بوف کور، سووشون و حاجی آقا آکاسیا، نیز اشاره خواهیم کرد.

صادق هدایت در ۲۸ بهمن ۱۲۸۱ در تهران به دنیا آمد. پدرش، هدایت قلی خان هدایت، از خانواده‌ای قدیمی و اشرافی بود. مادرش، عذرا زیورالملوک هدایت، از خاندان قزوینی بود. هدایت دوران کودکی و نوجوانی خود را در تهران و شیراز سپری کرد.

هدایت از همان دوران کودکی، به ادبیات علاقه‌مند بود. او در دوران نوجوانی، آثار نویسندگان بزرگی مانند صادق هدایت، محمدعلی جمال‌زاده و بزرگ علوی را می‌خواند. همچنین، به زبان‌های فرانسه و انگلیسی مسلط بود و آثار نویسندگان بزرگی مانند گوستاو فلوبر، ژان پل سارتر و اوژن یونسکو را ترجمه کرد.

هدایت در سال ۱۳۰۲ وارد دارالفنون شد. او در این دانشگاه، در رشته حقوق تحصیل کرد. اما، پس از مدتی، تحصیلات خود را نیمه‌کاره رها کرد و به فرانسه رفت.


هدایت در دوران اقامت خود در فرانسه، آثار مهمی را به رشته تحریر درآورد. از جمله مهم‌ترین آثار وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

بوف کور (۱۳۰۹): این رمان، یکی از مهم‌ترین آثار داستانی فارسی است. بوف کور، داستان مردی است که در جستجوی هویت خود، به سفری درونی می‌رود.
سگ ولگرد (۱۳۱۲): این رمان، داستان زندگی مردی است که در جامعه‌ای طبقاتی و استبدادی، به ناامیدی و پوچی می‌رسد.
سووشون (۱۳۳۱): این رمان، داستان قیام مردم دشتستان در برابر استعمارگران انگلیسی است.
حاجی آقا آکاسیا (۱۳۳۶): این رمان، داستان زندگی مردی است که در جامعه‌ای سنتی و عقب‌مانده، به پوچی و ناامیدی می‌رسد.

هدایت در ۹ آوریل ۱۹۵۱، در سن ۴۹ سالگی، در پاریس خودکشی کرد. علت خودکشی وی، ناامیدی و پوچی ناشی از شرایط اجتماعی و سیاسی ایران بود.

صادق هدایت، یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان و روشنفکران ایرانی است. آثار وی، تأثیر عمیقی بر ادبیات و فرهنگ ایران داشته است. وی با قلم منحصربه‌فرد خود، نگاهی نو به مسائل اجتماعی و سیاسی ایران ارائه کرد.