دل ساحلنشین من، شکار موج دریا شد/ به گرداب جنون پیچید، غرق آرزوها شد/ چراغ چشمک فانوس نیرنگ رسیدن داشت/ شب خوشباوریهایت مزار صبح فردا شد/ چه کردی با نگاه من که از اعجاز چشمانت/ تمام گمشدنهایت نشان گردید و پیدا شد/ کجای این شب بیخواب گذشتی از خیال من/ که راز اشکهای من برون لغزید و افشا شد اسحاق انور