اجبار؛ اهرم کنترل جامعه حیوانی!

تمدن‌ها را می‌توان از شیوه‌ی کنترل و مدیریت مردمشان شناخت. تمدن غرب، بر پایه‌ی بدبینی به انسان بنا شده است؛ انسان را موجودی ذاتاً خطرناک می‌بیند که باید زیر نگاه قانون، پلیس و دوربین بماند. این مدل «تمدن نظارتی»، بر ترس و اجبار استوار است و از انسان گله گوسفندانی می‌سازد که نیازمند چوپان است. در مقابل، الگوی اسلامی بر ایمان، درک محضر الهی و خودنظارتی درونی تکیه دارد؛ جامعه‌ای که در آن انسان خود را در محضر الله می‌بیند، نیازی به تحکم، اجبار و کنترل بیرونی ندارد.