در خاورمیانه هیچ کشوری به غیر از اسرائیل بمب اتم نداره. اسرائیل هم به طور رسمی این موضوع رو نه تایید کرده و نه تکذیب. اما چرا؟ خوب اگه اعلام میکرد که داره میتونست واسه خودش بازدارندگی ایجاد کنه. مگه داشتنتش نمادی از قدرت نیست؟ تازه نکته جالبش اینجاست که اسرائیل داره تلاش میکنه تا این قدرت در خاورمیانه، فقط در انحصار خودش باشه.
در دوران جنگ ایران و عراق و در تاریخ هفدهم خرداد ماه 1360 خورشیدی، اسرائیل به پایگاه اتمیِ اوسیراک در عراق حمله میکنه. در جریانِ عملیاتی به اسمِ اُپرا. بعد از اون هم در تاریخ 15 خرداد ماه 1386 در عملیاتی موسوم به باغِ میوه، به تاسیساتِ هستهای سوریه حمله کرد. اخیرا هم که شاهد بودیم در 23 خرداد ماه 1404 به پایگاههای نظامی و غیر نظامی ایران حمله کرد. همه اینها نشون میده که اسرائیل در خاورمیانه اصلا دوست نداره هیچ کشورِ دیگهای جز خودش سلاحِ هستهای داشته باشه اما اسرائیل از چه زمانی به این سلاح دست پیدا کرد. در واقع تاریخش بر میگرده به سال 1948 یعنی همون زمانیکه اسرائیل تازه تاسیس شد. این نقطه آغازِ اسرائیل برای دست یابی به این سلاح بود. اسرائیل با همسایههای عربش خیلی تنش داشت و موجودیتش بسیار در خطر بود. به همین دلیل اونا فکر میکردن با داشتن سلاحِ هستهای میتونن موجودیتشون رو حفظ کنند. بن گوریون موسس اسرائیل، با افرادی مثلِ شیمون پِرِز و اِرنست برگمن به طور مخفیانه یک پروژهای رو شروع میکنن. پروژهای که بعدها تبدیل به برنامهی هستهای دیمونا میشه.