دو تا دنیا، یه حرف

داری با اطمینان کامل حرف می‌زنی، توضیح می‌دی، دلیل میاری...
اما اون طرف، مخاطب فقط نگاهت می‌کنه.
نه سؤال می‌پرسه، نه واکنش نشون می‌ده، نه تصمیم می‌گیره.
انگار یه چیزی سر جاش نیست…

و واقعاً هم نیست!
تو با داشته‌های ذهنی خودت داری حرف می‌زنی؛
اون، تو دنیای خودش دنبال معنای جمله‌هات می‌گرده.

وقتی مخاطب رو نشناسی، حتی دقیق‌ترین حرف‌هات هم اشتباه شنیده می‌شن.
فاجعه از اینجا شروع می‌شه: هم‌زبانیم ولی هم‌فهم نیستیم.
دیدگاه ها