همانطور که گفتم، کلام ما همانند ذرهبین میباشد؛ یعنی آن را روی هر چیزی بگیریم، آن را بزرگ میکند و در زندگی ما بهصورت خوب یا بد نمایش میدهد؛ مثلاً اگر به زخم روی دستمان مرتباً بگوییم: بدن من خیلی قوی است و تو را نابود خواهد کرد چون تو ضعیف و ناتوان هستی و جملات مثبت و اٌمیددهندهای را به همان زخم بگوییم و این را با تمام وجود باور و احساس بکنیم، در کمال ناباوری و تعجب خواهیم دید که زخم دست ما خیلی زودتر از موعد مقررش خوب شده است؛ چون همهچیز در این دنیا انرژی است و دارای جنبوجوش و فعالیت میباشد،
چطور به شادی برسیم؟ قسمت چهارم دوری از افراد منفی
هر چیزی که فکرش را بکنید؛ مثلاً زخم روی دست ما از ترلیونها میکروب و باکتری ساخته شده است و تمام این باکتریها دارای اِنرژی هستند و چیزی که این انرژی را تشدید یا تضعیف میکند، احساس پشت آن است؛ مثلاً اگر ما مرتباً با احساسی قدرتمند به زخم بگوییم: بدن من قوی است و تو را نابود میکند، آن زمان بدن ما درواقع سلولهای سفید جسم ما خیلی سریعتر از قبل شروع به فعالیت و درمان آن زخم میکنند و زخم قدرتش را از دست میدهد.
به صورت کلی بدن ما منبعی عظیم از انرژی است و این منبع بزرگ با احساس و گفتار ما قوی و ضعیف میشود؛ مثلاً وقتی شما غمگین باشید، خب مسلماً بیانرژی هم هستید و وقتی بی انرژی باشید، خطر وجود افسردگی و ناراحتی و غمِ بیشتر در وجود شما بیشتر میشود و اگر در این حس غم و اَندوه بمانید، بدن سریعاً به حال و احوالات درونی شما واکنش نشان خواهد داد.