نشسته چشم تودرحجله ی شبانه ی دریا
میان هاله ای ازبهتِ عارفانه ی دریا
دویده خلسه ی شورآفرینِ خنده ی نازت
چوخون گرمِ طرب.دررگِ ترانه ی دریا
گشوده اند ازآفاقِ چشم هایِ سیاهت
به چشمِ خاک نشینان،دَرِخزانه ی دریا
خزیده زلف توبرشانه هایِ نرم وسپیدت
چوموجهایِ پریشان وبیکرانه ی دریا
بنازمت! که چومهتاب، حجله بسته ای آرام!
میان موجِ بلورینِ آشیانه ی دریا
بیا چوساقی حافظ،شراب ِشوربرافشان
به غمگنانه ترین بزمِ شاعرانه ی دریا
بیاالهه ی من! درنمازِقدسیِ شبدیز
به سجده ام بنشان درنمازخانه ی دریا
غزل:حسن اسدی " شبدیز
موسیقی و هنر