. باران ببار و زندگی را تازه تر کن راهی مرا چون موجها رو به خطر کن با آفتابی ابر کن از نو بباران قلب زمین را از حضورم پر ثمر کن چون جان تازه در کویر از من بجوشان هر بوته ی خشکیده را با من تو تر کن در عمق دریا ساکنم کن با سخاوت قحطی و خشکی را برایم بی اثر کن جاری شو همچون اشک از چشمانم هرشب مرگ و تولّد را برایم مستمر کن با جوییاران راهیم کن رو به دریا حال مرا از مرغ طوفان خوب تر کن سِکر شرابت را بنوشان بر من ای عشق سهم مرا دیدار عالم با سفر کن .