بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده سیستم عصبی است که می تواند توانایی انجام فعالیت های معمول و روزمره را تحت تأثیر قرار دهد. پارکینسون یک بیماری مزمن و پیشرونده بوده، به این معنی که علائم با گذشت زمان بدتر می شود. 1 درصد سالمندان بالای 60 سال و 5 درصد سالمندان بالای 80 سال به این بیماری مبتلا می شوند و این نشان می دهد که سن، بزرگ‌ترین عامل خطر در بروز و پیشرفت این بیماری است. توجه به استقلال سالمند در امور روزمره، حفظ رژیم غذایی سالم، حفظ تعادل و جلوگیری از افتادن فرد مهمترین موارد در فرایند مراقبت از سالمند مبتلا به پارکینسون می باشد.
(دکتر وحید راشدی، مصاحبه با شبکه سلامت «برنامه مثبت سلامت»)