سه قشری که پناه نیازمندان هستند

امام حسین (علیه‌السلام):

لا تَرْفَعْ حاجَتَکَ إلاّ إلى أحدِ ثَلاثةٍ: إلى ذِی دِینٍ، أو مُروّةٍ، أو حَسَبٍ؛ فأمّا ذو الدِّینِ فیَصُونُ دِینَهُ، و أمّا ذو المُروّةِ فإنّهُ یَسْتَحیی لِمُرُوَّتهِ، و أمّا ذو الحَسَبِ فیَعْلَمُ أنّکَ لَم تُکْرِمْ وَجهَکَ أنْ تَبْذِلَهُ لَهُ فی حاجَتِکَ، فهُو یَصونُ وَجهَکَ أنْ یَرُدَّکَ بغَیرِ قَضاءِ حاجَتِکَ.

حاجت خود را جز نزد سه کس مَبَر: نزد دین‌دار، یا جوان‌مرد، یا بزرگ‌زاده؛ زیرا دین‌دار، براى حفظ دین خود نیازت را برآوَرَد و جوان‌مرد، از مردانگى خود شرم مى‌کند و بزرگ‌زاده، مى‌داند که تو با رو انداختن به او آبرویت را فروختى و او با برآوردن نیازت، آبروى تو را حفظ مى‌کند.

تحف العقول ۲۴۷