حکمت 344 : اى مردم از خدا بترسید، چه بسا آرزومندى که به آرزوى خود نرسید، و سازنده ساختمانى که در آن مسکن نکرد، و گرد آورنده اى که زود آنچه را گرد آورده رها خواهد کرد، شاید که از راه باطل گرد آورده، و یا حق دیگران را باز داشته، و با حرام به هم آمیخته، که گناهش بر گردن اوست، و با سنگینى بار گناه در مى گذرد، و با پشیمانى و حسرت به نزد خدا مى رود که: «در دنیا و آخرت زیان کرده و این است زیانکارى آشکار».
حکمت 345 : دست نیافتن به گناه نوعى عصمت است.
حکمت 346 : آبروى تو چون یخى جامد است که درخواست آن را قطره قطره آب مى کند، پس بنگر که آن را نزد چه کسى فرو مى ریزى.
حکمت 347 : ستودن بیش از آنچه که سزاوار است نوعى چاپلوسى، و کمتر از آن، درماندگى یا حسادت است.
https://www.namasha.com/v/fWwL2clV
https://www.namasha.com/v/vtfWtQpT