اینکه هممون حالمون بده
گرفته ایم _ ناراحتیم _ خسته ایم _ بی حوصله ایم _ تنهاییم و حوصله خودمونم نداریم حتی
عجیب نیست خدایی؟!
چرا باید بهترین دوره ی زندگیمون اینقدر مزخرف بگذره
اینقدر سخت و دردناک

هرکیو میبنی ناراحته تنهاست غمگینه
چرا باید جوری رفتار کنیم که انگار قوی هستیم واقعا خسته شدم از بس قوی بودمو هیشکی نفهمید هیشکی حالمو نفهمید
ناراحتیمو غممو رنجمو
هیشکی نفهمیدمون نه منو نه تورو ما حتی خودمون هم همو درک نکردیم

مخاطبم همه ی شماهایید که میفهمید چی میگم :) خسته نشدید؟ من خیلی خستم خیلی