بیا یاابن‌الحسن دردم دوا کن
دلم را با شهیدان آشنا کن
بیاکه دلمون از رفتن سردارت خونه آقا
خوشا آنان که محرم با تو بودند
شهیدانی که همدم با تو بودند
خوشا آنان که در وقت شهادت
به یاد جد عطشان تو بودند

آقا حاج قاسم داشت میومد به زیارت جد غریبت اباعبدالله،اما میدونی که تذکره شهادتش رو عرفه، از سلطان علی ابن موسی الرضا گرفته بود،تذکره ای که برا رسیدن بهش چهل سال مجاهدت کرد وافسوس خوردوناله زد




یاران همه رفتندافسوس که جامانده منم

حسرتا این گل خارا همه جا رانده من

پیر ره آمد وطریق رفتن آموخت

آن که نارفته وجامانده منم

آقا میدونی که همش التماس دعا داشت به همرزمای شهیدش بپیونده، انگار نوحه مشهور یاد امام وشهدا،برا حاج قاسم بود که به همه فرزندان ایران همیشه میگفت

میگفت پسرم! نور دلم، باغ گلم، همه حاصلم


الهی هیچ مسافری، از رفیقاش جا نمونه


تو هم دعا کن که بابات غریب و تنها نمونه


بعدِ امام و شهدا زیاد تو دنیا نمونه


اینا تو آسمونِ من ستاره های سحرن


بجونِ تو برای من عزیز تر از برادرن


به کی بگم؟ چه جور بگم؟ بعضیاشون تو بیداری


بعضیاشون تو رویاها


جلوه ی مولا رو دیدن، جذبه ی آقا رو دیدن

آخرش حاجتمو من می گیرم
یه روز از عشق تو مولا می میرم

یاد امام و شهدا، دلو میبره کرب و بلا