سرمشق | شیفتهی شعر
میگوید: «تفریح عمدهی بنده در دوران طلبگی شعر بود و شعر بود.» پشت جلد کتاب های درسیش پر از ابیاتی بود که وقتی از درس و بحث فارغ میشد، رفع خستگی میکرد. با غزلیات حافظ و سعدی انس داشت و برخی از آنها را به ذهن سپرده بود. کمکم پایش به انجمن ادبی فردوسی باز شد. نقدهای سید غالباً مورد تأیید شاعر قرار میگرفت. نقدهای او کمکم به حدی از پختگی رسید که شاعران پیش از ارائهی اشعار خود، نظر عضو جوان انجمن را میگرفتند. در جلسات انجمن ادبی فرخ هم که محل رفت و آمد شاعران نامدار بود حضور پیدا میکرد. سید علی بدون ملاحظه در جلسه حاضر میشد، کنار بزرگان ادب مینشست و نظراتش را ابراز میکرد. تا جایی که یکبار نقد ایشان در یکی از مجلات لبنانی بازتاب پیدا کرد.
--------------------------------------------------------------------------
خانه انقلاب اسلامی | www.enghelab.ir
نظرات