در سال ۲۰۰۹ زنی میانسال با صورتی بدون آرایش، موهای ژولیده، و لهجه‌ای روستایی در میان بهت تماشاچیان مسابقه تلویزیونی «بریتانیا استعداد دارد» روی استیج برنامه مقابل داوران می‌ایستد. پچ‌پچ و خنده در سالن موج می‌زند، حتی چهره برخی تماشاچیان نشان از مشمئز‌شدن‌شان دارد و برق تمسخر در چشم‌های داوران نیز دیده می‌شود. زن ترانه «من رویایی دیدم» را برای خواندن انتخاب کرده است و بیت اول را می‌خواند، جمعیت از صدای دلنشینش شگفت‌زده می‌شود. صدایش در میان سوت و دستی که جانشین نجواهای تمسخرآمیز شده بالاتر می‌رود. حالا تمام جمعیت به احترامش از جا بلند می‌شوند. سوزان بویل در ۴۷ سالگی یک شبه راه شهرت را پیمود.

سوزان بویل متولد ۱۹۶۱ در یکی از روستاهای اسکاتلند است. مادرش تایپیست و پدرش، معدن‌چی و از سربازان جنگ جهانی دوم بود، او صدای گو‌ش‌نوازی داشت و به همین دلیل در کافه‌ها ترانه‌ می‌خواند.

خانواده‌ سوزان تصور می‌کردند که به دلیل کمبود اکسیژن در زمان تولدش، از قدرت یادگیری محروم شده است. سوزان اظهار داشت که «در کودکی مورد آزار واقع می‌شد و در مدرسه او را "سوزی ساده‌لوح" صدا می‌زدند.»

اما در سال ۲۰۱۰ پزشکان تشخیص دادند که سوزان دارای سندرم «آسپرگر» است. اختلال آسپرگر نوعی اختلال زیستی ـ عصبی است که با تاخیر در انجام مهارت‌های حرکتی نمود پیدا می‌کند. وجه تمایز این سندرم از مبتلایان به اوتیسم کلاسیک، حفظ مهارت‌های تکلمی و هوش طبیعی است. توانایی‌ها و روابط اجتماعی ضعیف، رفتارهای وسواسی و تکراری و خویشتن ـ محوری در مبتلایان دیده می‌شود...