یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُیُوتِهِنَّ وَ لا یَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ یَأْتِینَ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِی لَعَلَّ اللَّهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذلِکَ أَمْراً «1»
اى پیامبر! هرگاه خواستید زنان را طلاق دهید، پس در زمان عِدّه، آنان را طلاق دهیدحساب عدّه را نگه دارید و از خدایى که پروردگار شماست پروا کنید.نه شما آنان را از خانه بیرون کنید و نه آنان بیرون روند، مگر آنکه مرتکب کار زشت آشکارى شوند این دستورات، حدود خداست و هرکس از حدود الهى تجاوز کند، به خویش ستم کرده است. تو نمى‌دانى، شاید خداوند بعد از این، امر تازه‌اى پدید آورد.نکته ها
«أَحْصُوا» از «احصاء» به معناى شمارش و اصل آن، «حِصى» به معناى سنگریزه است، زیرا در قدیم با ریگ و سنگریزه، حساب را نگه مى‌داشتند. «1»
مراد از «بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ»، زنا دادن یا آزار اهل خانه است که مجوّز اخراج همسر مطلّقه از خانه مى‌شود. «2»
از زمانى که مرد همسرش را طلاق مى‌دهد، زن باید تا سه بار عادت ماهیانه و پاک شدن از آن صبر کند و سپس اگر خواست شوهر دیگرى اختیار کند. به این فاصله زمانى، «عده» مى‌گویند و زن باید خود حساب آن را داشته باشد. در دوره عدّه، مرد وظیفه دارد نفقه همسر مطلقه را پرداخت کند و نمى‌تواند او را در طلاق رجعى از منزل خارج کند. البتّه در این صورت، زن نیز نمى‌تواند بدون اجازه مرد از منزل خارج شود.
در دوران عدّه، مرد حق دارد به همسر خود رجوع کند و زندگى را دوباره از سرگیرند، بدون آنکه نیاز به اجراى عقد مجدّد باشد. شاید یکى از فلسفه‌هاى قراردادن عدّه و این فاصله سه ماهه براى زن، آن هم در خانه شوهر، همین امکان بازگشت باشد تا جدایى به آسانى و شتاب‌زده محقّق نشود
اسلام براى جلوگیرى از طلاق بى مورد، محدودیت‌هایى را وضع کرده است. از جمله آن که رجوع به همسر بعد از سه بار طلاق، دیگر حرام ابدى مى‌شود و نمى‌توانند رجوع کنند، پس از آن تنها با وجود محلّل مى‌تواند دوباره او را به عقد خود درآورد. در حدیث مى‌خوانیم که امام رضا علیه السلام در مورد دلیل نیاز به محلّل فرمودند: تا مردم، طلاق را سبک و ساده نپندارند: «لئلا یوقع النّاس الاستخفاف بالطّلاق» «3»