أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحاباً ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکاماً فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشاءُ یَکادُ سَنا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ «43»
آیا ندیدى که خداوند ابرها را به آرامى مى‌راند. سپس بین آنها پیوند برقرار مى‌کند. آن‌گاه آن را متراکم مى‌سازد. پس مى‌بینى که باران از میان آن بیرون مى‌آید و (همچنین) از آسمان از کوه‌هایى که در آنجاست، تگرگ فرو مى‌فرستد. پس آن را به هر کس بخواهد مى‌رساند و از هر کس بخواهد باز مى‌دارد. نزدیک است درخشندگى برقش، چشم‌ها را کور کند.
نکته ها
«یُزْجِی» به معناى حرکت آهسته همراه با دفع است.
کلمه «رکام» به معناى تراکم و «ودق» به معناى باران است. کلمه‌ى‌ «سَنا» به معناى درخشش است و «سنا برق» یعنى درخشش برق.
اگر کسى با هواپیما بالاتر از ابرها پرواز کند، مى‌بیند که توده‌هاى ابر مثل کوه است و این از معجزات قرآن است که 14 قرن قبل فرمود: «یُنَزِّلُ مِنَ السَّماءِ مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ» از کوهِ ابر، تگرگ مى‌فرستیم.