در رژه جدید فرمان اجرای رژه به این صورت است که فرمانده میدان آیه «و اعدّوا لهم...» را می‌خواند و نیرو‌ها هم در حالی که دست‌های خود را گره‌کرده، به سمت آسمان می‌برند، این آیه را تکرار می‌کنند و این به معنای دریافت پیام الهی است، حرکت دست نیز برگرفته از یکی از فنون ورزش‌های رزمی است، از طرف دیگر وقتی شما عده‌ای را می‌بینید که به صورت هماهنگ دست‌های‌شان را گره‌کرده، به سمت بالا گرفته‌اند، در ذهن شما این تداعی می‌شود که در حال سر دادن شعار مرگ بر امریکا هستند و این بخش هم برگرفته از فلسفه انقلاب اسلامی است. در حقیقت روز اول من فقط فرم حرکت پا در رژه را طراحی کردم و بعد از آن شاید اغراق نباشد که بگویم بیش از ۳۰ هزار ساعت روی طراحی بقیه حرکات رژه فکر کردم و رژه‌ای که امروز انجام می‌شود با رژه روز اول متفاوت است. در روز اول، رژه ما رژه سایر یگان‌ها را به هم ریخت، ولی امروز این‌طور نیست و این مشکل حل شده است، زیرا این رژه نه تن‌ها برای یک گروهان بلکه باید از سوی یگان‌های متعدد اجرا می‌شد و در مسیر طراحی و اصلاح آن بسیاری از دوستان به من کمک کردند. یکی از مشاوران اصلی من هم همسرم بود، ساعت‌ها در منزل موسیقی رژه می‌گذاشتم و حرکات را انجام می‌دادم و ایشان به من مشاوره می‌داد که کجا خوب و کجا بد شده است. به هر حال ما رژه را شروع کردیم، بعد از حرکت اول که توضیح دادم، حرکت دوم این بود که دست حرکت می‌کند و روی سینه قرار می‌گیرد و همه یکصدا یاحسین می‌گویند، این یعنی اولین ذکر کسی که می‌خواهد علیه ظلم قیام کند یاحسین است، در حقیقت فرمان «به‌پیش» که در رژه کلاسیک داریم، در رژه ما با ذکر یا حسین اتفاق می‌افتد، بعد با الهام از یکی از فنون ورزش‌های رزمی حرکت «درجا قدم رو» را انجام می‌دهیم، دلیل الهام گرفتنم از ورزش‌های رزمی هم این است که نیروی نظامی باید همواره آماده باشد و هر حرکتی هم که ما در رژه انجام می‌دهیم، در راستای بالا بردن آمادگی رزم است. در همین حال با هر حرکت مبنای یک پای چپ (طبل بزرگ زیر پای چپ) یک ذکر حسین گفته می‌شود و همزمان همان تکنیک هنر‌های رزمی را هم انجام می‌دهیم، جالب این است که بعد از مدتی که با سرباز‌ها این رژه را تمرین کردیم، به دلیل آنکه حرکات طوری طراحی شده بود که موجب افزایش آمادگی جسمانی می‌شد،