آمد نوبهار طی شد هجر یار
مطرب نی بزن، ساقی می بیار
باز آ ای رمیده بخت من
بوسی ده دل مرا مشکن
تا از آن لبان مِی گونت
مِی نوشم به جای خون خوردن
آمد نوبهار طی شد هجر یار
مطرب نی بزن، ساقی می بیار
خوش بود در پای لاله
پرکنی هر دم پیاله
ناله تا به کی
خندان لب شو همچون جام می
چون بهار عشرت و طرب
باشدش خزانِ غم ز پی
بر سر چمن بزن قدم
می بزن به بانگ چنگ و نی
آمد نوبهار طی شد هجر یار
مطرب نی بزن، ساقی می بیار
ای گل در چمن بیا با من
پر کن از گل چمن دامن
سر بنهم بروی دامانت
مِی نوشم به پای گلها من
خوش بود در پای لاله
پرکنی هر دم پیاله
ناله تا به کی
خندان لب شو همچون جام می
از چه رو زجلوه بهار
ای بهار من، تو غافلی
روی خود زعاشقی متاب،
ای صفا اگرکه عاقلی
آمد نوبهار طی شد هجر یار
مطرب نی بزن، ساقی می بیار
یکی از مشهوترین ترانه‌هایی که درباره بهار و عید تاکنون ساخته شده " آمد نوبهار"  تصنیفی با آهنگسازی مهدی خالدی و شعری از اسماعیل نواب صفا است  که در سال ۱۳۲۷ با صدای دلکش به اجرا درآمد و قبل از انقلاب سالیان سال در روزهای عید از رادیو و تلویزیون پخش می‌شد.
دکتر محمود خوشنام تحلیلگر و منتقد برجسته موسیقی اصیل " آمد نوبهار"  را یکی از بهترین نمونه‌های تاریخ نوسازی ترانه می‌داند.
و به اعتقاد او در موسیقی ایرانی حرکت از سمت تصنیف به ترانه با آمد نوبهار انجام شده‌است.
پرویز یاحقی در مورد این تصنیف گفته بود: «آمد نوبهار قطعهٔ نایابی است که نه در حال حاضر و نه در آینده نظیرش پدید نخواهد شد»
این تصنیف بیات اصفهان  در ریتم دو ضربی (شکسته) ساخته شد، که در آن زمان یک کار ریتمیک آوانگارد بود.