عبور مجرای سیستیک به داخل مجرای کبدی راست یک تغییرات آناتومیکی بسیار مهم است که درک آن، به ویژه برای انجام بی‌خطر کوله‌سیستکتومی لاپاروسکوپی، ضروری است. به طور معمول، مجرای سیستیک به قسمت جانبی مجرای کبدی مشترک (CHD) متصل می‌شود تا مجرای صفراوی مشترک (CBD) را تشکیل دهد. این اتصال معمولاً در یک سوم میانی درخت صفراوی خارج کبدی رخ می‌دهد. مجرای سیستیک به طور معمول 2 تا 4 سانتی‌متر طول دارد و محل اتصال آن پایین‌تر از محل تلاقی مجراهای کبدی راست و چپ است. در این نوع تغییرات، مجرای سیستیک در محل معمول به مجرای کبدی مشترک متصل نمی‌شود. در عوض، به سمت بالا صعود می‌کند و مستقیماً وارد مجرای کبدی راست (RHD) می‌شود. میزان شیوع آن در 0.3 تا 0.8 درصد افراد گزارش شده است.

این تغییرات، خطرات جراحی قابل توجهی را به همراه دارد زیرا نشانه‌های معمول را تغییر می‌دهد.

1- خطر اشتباه گرفتن مجرای کبدی راست با مجرای سیستیک: اگر آناتومی به وضوح شناسایی نشود، ممکن است مجرای کبدی راست با مجرای سیستیک اشتباه گرفته شود. اگر جراح این مجرا را کلیپس و تقسیم کند، باعث قطع مجرای کبدی راست می‌شود که منجر به نشت صفرا، کلستاز قطعه‌ای یا آسیب جدی به مجاری صفراوی می‌شود.

2- محل درج بالا: مجرای سیستیک به سمت بالا و نزدیک به ناف کبد صعود می‌کند. تشریح بیش از حد نزدیک به ناف کبد، خطر آسیب به مجرای کبدی راست یا مجرای سکتور خلفی راست را افزایش می‌دهد.

3- تشخیص نادرست در حین تشریح مثلث کالوت: مثلث کالوت تحریف شده یا به سمت بالا منتقل می‌شود. نشانه‌های استاندارد (مجرای سیستیک، شریان سیستیک، CHD) ممکن است غیرمعمول به نظر برسند.

4- قرار دادن دشوار کلیپس یا استاپلر: به دلیل ورود بالا و کوتاه بودن مجرای سیستیک، استفاده از کلیپس یا تقسیم مجرا می‌تواند از نظر فنی چالش برانگیز باشد.
نحوه پیشگیری از آسیب:
1- دید بحرانی ایمنی (CVS): همیشه موارد زیر را شناسایی کنید: دو و فقط دو ساختار وارد کیسه صفرا می‌شوند (مجرای سیستیک و شریان سیستیک). یک سوم پایینی کیسه صفرا از بستر کبد جدا شده باشد.
2- از تشریح عمیق در نزدیکی ناف کبد خودداری کنید.
3- در صورت نامشخص بودن آناتومی، از کولانژیوگرافی حین عمل (IOC) یا کولانژیوگرافی فلورسنت (ICG) استفاده کنید.