سرزمینِ : شعر و خوانش صنم نافع
خوب من! دستِ کدام افسانه برگردانده ات؟
از چه مرزی آمدی تا نیمه ی جا مانده ات؟
من نمی خواهم بمانی پای رویاهای سرد
پای دنیایی که هرتصویرِ آن رنجانده ات .
-
سرزمینِ خسته ات از زندگی با غم برید
خانه های رو به خورشیدش شبیهِ قبل نیست
کوچه هایش سوگوار ماتمی بی انتهاست
قرن ها در گوشِ او غیر از صدای طبل نیست
-
سرزمینِ خسته ات در انتظارِ قصّه نیست
زودتر از هر شبی آرام خوابش برده است
در خیالِ نقشه اش معنای دریا ته کشید
قهرمانِ بی دفاعش در بیابان مُرده است
-
از کجا برگشته ای تا قلبِ این کابوس ها
تاسکوتِ صورتک ها در اتاق کوچکم
تا عروسک های باقی مانده از آن سال ها
تا صدای سکّه ها در تکّه های قلّکم .
-
از پس اندازم در این دنیا که غیر از غصّه نیست
سهمِ چشمانِ تو را در شعر ها جا داده ام
خوبِ من! دلتنگِ زنجیرِ خیالاتت نباش
من به احساسِ کدام آواز معنا داده ام ؟
صنم نافع
نظرات