اوناکه توزندگیشون قصه های خوب شنیدن
تو قمار زندگانی همه جور بازی رو دیدند
اونا که تو خلوت شب شعرای حافظو خوندن
همه راهو رفتن اما بر سر دو راهی موندند
بهشون بگین که اینجا ی نفر همیشه مسته
یه نفر همیشه تنها سر این کوچه نشسته
بهشون بگید که قصه ش مث شاهنومه درازه
کی بوده کجا رسیده چه جوری باید بسازه
حالا قصه هاشو مستاتوی میخونه ها میگن
اما اون همیشه مستو توی اونجا راه نمیدند
بهشون بگین که اینجا ی نفر همیشه مسته
یه نفر همیشه تنها سر این کوچه نشسته
دیگه نیست کمنددلها گیسوهای رنگ برفش
دیگه میخونه جای نیست که بیاد رو لب و حرفش
بزارید همه بدونن که به دست غم اسیره
اخرش ی شب همونجا سراین کوچه میمیره
بهشون بگین که اینجا ی نفر همیشه مسته
یه نفر همیشه تنها سر این کوچه نشسته
من امشب سرخوش و دیوانه و مست و غزل خوانم
به جام می پناه آورده ام از غم گریزانم
گر از میخانه باز آیم مرا غم باز می جوید
روید ای دوستان من گوشه میخانه میمانم
دیگه نیست کمند دلها گیسوهای رنگ برفش
دیگه میخونه جای نیست که بیاد رو لب و حرفش
بزارید همه بدونن که به دست غم اسیره
اخرش ی شب همونجا سر این کوچه میمیره
بهشون بگین که اینجا ی نفر همیشه مسته
یه نفر همیشه تنها سر این کوچه نشسته