نامه 53 :
(نامه به مالک اشتر، در سال 38 هجرى هنگامى که او را به فرماندارى مصر برگزید، آن هنگام که اوضاع محمد بن ابى بکر متزلزل شد، و از طولانى ترین نامه هاست که زیبایى هاى تمام نامه ها را دارد).

بنام خداوند بخشنده و مهربان، این فرمان بنده خدا على امیر مؤمنان، به مالک اشتر پسر حارث است، در عهدى که با او دارد، هنگامى که او را به فرماندارى مصر بر مى گزیند تا خراج آن دیار را جمع آورد، و با دشمنانش نبرد کند، کار مردم را اصلاح، و شهرهاى مصر را آباد سازد.

1 -ضرورت خود سازى:
او را به ترس از خدا فرمان مى دهد، و اینکه اطاعت خدا را بر دیگر کارها مقدّم دارد،
و آنچه در کتاب خدا آمده، از واجبات و سنّت ها را پیروى کند، دستوراتى که جز با پیروى آن رستگار نخواهد شد، و جز با نشناختن و ضایع کردن آن جنایتکار نخواهد گردید.
به او فرمان مى دهد که خدا را با دل و دست و زبان یارى کند، زیرا خداوند پیروزى کسى را تضمین کند که او را یارى دهد، و بزرگ دارد آن کس را که او را بزرگ شمارد.
و به او فرمان مى دهد تا نفس خود را از پیروى آرزوها باز دارد، و به هنگام سرکشى رامش کند، که: «همانا نفس همواره به بدى وا مى دارد جز آن که خدا رحمت آورد»
پس اى مالک بدان من تو را به سوى شهرهایى فرستادم که پیش از تو ، دولت هاى عادل یا ستمگرى بر آن حکم راندند،
و مردم در کارهاى تو چنان مى نگرند که تو در کارهاى حاکمان پیش از خود مى نگرى،
و در باره تو آن مى گویند که تو نسبت به زمامداران گذشته مى گویى،
و همانا نیکوکاران را به نام نیکى توان شناخت که خدا از آنان بر زبان بندگانش جارى ساخت.
پس نیکوترین اندوخته تو باید اعمال صالح و درست باشد،
هواى نفس را در اختیار گیر، و از آنچه حلال نیست خویشتن دارى کن، زیرا بخل ورزیدن به نفس خویش، آن است که در آنچه دوست دارد، یا براى او ناخوشایند است، راه انصاف پیمایى.

ادامه دارد ..... (طولانی ترین نامه نهج البلاغه است :) )


https://www.namasha.com/v/SyqOaWSx
https://www.namasha.com/v/dhEdBP5t