بغض پاییزی ابرم
بغض یه غروب غمناک
شاهد شکستن من
قطره بارون رو خاک
غربت هرچه غروبه
غم هرچه ابر دنیاس
کوله بار این غریبه
جاده در به دری هاست
میون تن های دنیا
شده تنهایی نصیبم
کاش که بودی و میدیدی
اینجا بی تو چه غریبم
کاش میدونستی که بی تو
مرگ تدریجیه هستیم
یاد تو تنها رفیقه
توی هشیاری و مستیم
من هوای گریه کردن
تو صدای گریه ی من
یاور خوب و نجیبم
بی تو من خیلی غریبم
من هوای گریه کردن
تو صدای گریه ی من
یاور خوب و نجیبم
بی تو من خیلی غریبم
بی تو هر لحظه یه قرنه
هر نفس زخم کشنده
تنها با گفتن اسمت
رو لبام میشینه خنده
آخ که این فقط یه لحظس
بعد از اون های های گریه ست
جای هر آواز اینجا
هر صدا صدای گریه ست
من هوای گریه کردن
تو صدای گریه ی من
یاور خوب و نجیبم
بی تو من خیلی غریبم
من هوای گریه کردن
تو صدای گریه ی من
یاور خوب و نجیبم
بی تو من خیلی غریبم
بی تو هر لحظه یه قرنه
هر نفس زخم کشنده
تنها با گفتن اسمت
رو لبام میشینه خنده
آخ که این فقط یه لحظه ست
بعد از اون های های گریه ست
جای هر آواز اینجا
هر صدا صدای گریه ست
من هوای گریه کردن
تو صدای گریه ی من
یاور خوب و نجیبم
بی تو من خیلی غریبم