دعوت می کنیم از «الکساندر نیکس» مدیر عامل کمبریج آنالتیکا، که به روی صحنه بیایند. خانم ها و آقایان، همکاران عزیز، باعث خوشحالی منه که امروز اینجا هستم تا با شما درباره قدرت کلان داده ها و روان نگاری در روند انتخابات صحبت کنم و خصوصا اینکه درباره کاری که ما برای ستاد انتخاباتی سناتور «کروز» در انتخابات مقدماتی کردیم، صحبت کنم. راحا میشه فراموش کرد که سناتور کروز فقط 18 ماه قبل یکی از نامزدهای کم طرفدار انتخابات بود و خیلی هم پشت سرش حرف می زدند و علاوه بر این ها خیلی کم شناخته شده بود. فقط حدود 40 درصد رأی دهنده ها اسمش رو شنیده بودند، در مقایسه با «جب بوش» که آمارش 80 و خورده ای درصد بود و داشت در یکی از رقابتی ترین انتخابات های مقدماتی ادوار در حزب جمهوری خواه رقابت می کرد. همچنین در تلاش بود تا صداش رو به گوش طیف وسیعی از مخاطبان یک جنس برسونه، اما در ماه می سال 2016 سناتور کروز تنها رقیب جدی، تنها تهدید معتبر برای پدیده «دونالد ترامپ» بود. خوب چطور تونست این کار رو بکنه؟ ستاد انتخاباتی کروز به سرعت سه فناوری، سه روش رو انتخاذ کرد که اون ها رو به سمت موفقیت سوق داد. مورد اول علم رفتارشناسی بود. شاید راحت ترین راه برای توضیحش از راه مثال زدنه. فرض کنید ساحل شخصی دارید و می خواهید جلوی ورود مردم بهش رو بگیرید. شاید تابلوی چپی رو بذارید [اینجا ملک شخصی است] این ارتباط عمدتا برای اطلاع رسانیه و سعی دارد نگرش ها رو منتقل کنه، برعکس می توانید از پیام سمت راست استفاده کنید [اخطار! خطر وجود کوسه]. این ارتباط رفتاریه و به دنبال اینه که یک انگیزه درونی در کل خیلی قوی تر رو پیدا بکنه، واضحه که خطر طعمه کوسه شدن ممکنه باعث بشه در محدوده ساحل اون ها شنا نکنید. اما انجامش کار پیچیده ایه و در نتیجه امروز اکثر شرکت های ارتباطی هنوز مخاطبین خودشون را براساس مشخصه های جمعیت شناختی و جغرافیایی دسته بندی می کنند. اما اگه لحظه ای تأمل کنید این کار خیلی مضحک به نظرتون می رسه، اینکه همه زنان باید به خاطر جنسیت شون، پیام یکسانی رو دریافت کنند یا همه سیاه پوست های آمریکایی به خاطر نژادشون یا همه سالمندان، ثروتمندان، جوانان به خاطر مشخصه های جمعیت شناختی شون پیام یکسانی رو دریافت کنند، اصلا منطقی نیست. واضحه که مشخصه های جمعیت شناختی و جغرافیای و اقتصادی روی جهان بینی ما تأثیر داره...