چو نه ماه بگذشت بر دخت شاه
یکی پورش آمد چو تابنده ماه

تو گفتی گو پیلتن رستم ا‌ست
وگر سام شیرست و گر نیرم‌ است

چو خندان شد و چهره شاداب کرد
ورا نام تهمینه ، سهراب کرد

چو یک ماه شد ، همچو یک سال بود
برش چون بر رستم زال بود

چو سه ساله شد زخم چوگان گرفت
به پنجم دل تیر و پیکان گرفت

چو ده ساله شد زان زمین کس نبود
که یارست با او نبرد آزمود؟

بر مادر آمد بپرسید زوی
بدو گفت گستاخ بامن بگوی

که من چون ز همشیرگان برترم
همی بآسمان اندر آید سرم

ز تخم کیم وز کدامین گهر
چه گویم چو پرسد کسی از پدر

گر این پرسش از من بماند نهان
نمانم ترا زنده اندر جهان

بدو گفت مادر که بشنو سخن
بدین شادمان باش و تندی مکن

تو پور گو پیلتن رستمی
ز دستان سامی و از نیرمی

ازیرا سرت ز آسمان برترست
که تخم تو زان نامور گوهرست

جهان‌آفرین تا جهان آفرید
سواری چو رستم نیامد پدید

شاعر: فردوسی
گوینده: محمد اخروی

برای دنبال کردن ما درصفحات مجازی کلیک کنید.
https://www.instagram.com/pioioava/

به سایت پیویو هم سری بزنید.
https://pioio.com/up/ava/