شعر: ایرج جنتی عطائی / آهنگ: فریدون خشنود
................................................
اگر باغم ولی همسایهٔ مرگ
اگر پاییزیم از برگ تا برگ

اگر از درد تو خسته ترینم
اگر از کوچ تو خانه نشینم

اگر از تو به تن جامه دریدم
اگر از تو به خود سوزی رسیدم

تو را می بخشم ای مغرور شبگرد
تو را می بخشم ای تنهاترین مرد


من از تو تازه اما پیرم از تو
من از تو سرخوش و دلگیرم از تو
من از تو زنده و می میرم از تو

تو را می خواهم ای مرهم ای درد
تو را می بخشم ای مغرور ای مرد

*****

منو بی تو عذاب شب شمردن
منو بی تو به گریه دل سپردن

منو از مرگ لحظه جان گرفتن
منو در ماتم هر لحظه مردن

نمی دانی چه دلتنگم چه دلتنگ
از این شبهای با اندوه بی رنگ






*****

اگر باغم ولی همسایهٔ مرگ
اگر پاییزیم از برگ تا برگ

اگر از درد تو خسته ترینم
اگر از کوچ تو خانه نشینم

اگر از تو به تن جامه دریدم
اگر از تو به خود سوزی رسیدم

تو را می بخشم ای مغرور شبگرد
تو را می بخشم ای تنهاترین مرد


من از تو تازه اما پیرم از تو
من از تو سرخوش و دلگیرم از تو
من از تو زنده و می میرم از تو

تو را می خواهم ای مرهم ای درد
تو را می بخشم ای مغرور ای مرد
تو را می بخشم ای تنهاترین مرد