در یه دادگاهی قاضی در انشا رای با این استدلال که چون در یه سالن زیبایی تخت وجود داشته نتیجه گرفت آنجا کار پزشکی انجام میشده و حکم محکومیت داد برای اون سالن در حالی که هیچ شاکی خصوصی و شاهدی در پرونده وجود نداشت ..یعنی قاضی با خودش گفت تخت تزریقات را من قبلا در بیمارستان و مطب،ها دیدم و سالن زیبایی که به تخت نیاز ندارد پس حتما کار پزشکی انجام میدهند .. و قاضی نیامد در مورد این گمان خودش حتی از متهم در جلسه رسیدگی سوال بپرسد که متهم توضیح دهد اکثر سالن هایی زیبایی الان برای لاین اپیلاسیون و کلی کارای ارایشگری دیگر نیاز به تخت دارند و قاضی برود واقعیت این ادعا را از چند خانم دیگر تحقیق کند .. یا در یه دادگاهی قاضی به یه گزارش که اصلا در جلسه رسیدگی ان را نخوانده اشاره و با استناد به ان متهم را محکوم کرد.. قرار نیست قاضی از تک تک جملات پرونده از متهم سوال بپرسد اما بدیهیست که باید از آنچه در گمانش آنقدر مهم و اساسی است که در رای نهایی میخواهد به آن اشاره کند سوال بپرسد و جواب متهم را درج کند ... اشکالی اساسی که مکرر شاهدش هستیم ...
....
پیشنهاد سوم را چون حجم فیلم زیاد میشد در فیلم نیاوردم اما واقعا از اوجب واجبات است که ترس بیخود از یه سری حاشیه ها را کنار بزاریم و همه دادگاهامون را علنی و رسانه ای بکنیم ( بجز موارد استثنا که باید زیر یک درصد باشند ) و متهم و شاکی باید بتوانند از جلسه رسیدگی فیلم بگیرند و سامانه ای باشد که فیلم کل دادگاه ها را منتشر کند یا حداقل متن جلسه دادرسی و دادنامه نهایی منتشر شود و مردم ، بخصوص حقوقدانها بتوانند زیرش کامنت بگذارند ... همین سامانه و علم به نظارت و دریافت بازخورد ، کیفیت کار قضات را به شدت بالا میبره و خود قاضی نیاز میبینه و انگیزه میگیره که سواد خودش را ارتقا بدهد و حوصله و دقتش را بیشتر کند .

اگر آقای محسنی اژه ای چنان که گفتند مایل باشند و میشود یه برنامه مفصل تلویزیونی با کلی مثال در موردشان گذاشت .. داشتن دادگاه هایی که مردم احساس خوبی از تحقق عدالت در آن داشته باشند یکی از مهمترین پارامترها در هر حکومتی برای کاهش امار خشم و نارضایتی مردم و امیدشان به زندگی در آن جامعه هست

پیمان روشن ضمیر ۲۲ مهر ۱۴۰۱ اهواز