قبل از پرداختن به روش‌ها، درک عوامل کیفی و کمی که بر نحوه ارزیابی استارتاپ ها تأثیر می‌گذارند، ضروری است. این عوامل فقط به مسائل مالی محدود نمی‌شوند، بلکه کل اکوسیستم کسب‌وکار را در بر می‌گیرند.

اندازه و پتانسیل بازار: استارتاپ هایی که در بازارهای بزرگ و به سرعت در حال گسترش فعالیت می‌کنند، اغلب ارزیابی‌های بالاتری را جذب می‌کنند. سرمایه گذاران مایلند برای شرکت‌هایی با پتانسیل کسب سهم بازار قابل توجه، حق بیمه بپردازند.
کششی و معیارهای رشد: پایگاه کاربر فعال، رشد ماه به ماه، نرخ حفظ مشتری و نقاط عطف درآمدی به عنوان اثبات مفهوم و شتاب عمل می‌کنند.
تیم بنیانگذار: یک تیم بسیار باتجربه و توانا با سابقه اجرایی، اعتماد را افزایش می‌دهد و ارزش گذاری را بالا می‌برد. سرمایه گذاران بیشتر روی افراد شرط‌بندی می‌کنند تا ایده‌ها.
محصول/فناوری: آیا محصول نوآورانه، مقیاس‌پذیر و قابل دفاع است؟ فناوری اختصاصی یا مالکیت معنوی می‌تواند ارزش درک شده را به طور قابل توجهی افزایش دهد.
مزیت رقابتی: یک برتری پایدار نسبت به رقبا – مانند اثرات شبکه، برند، یا فناوری ثبت اختراع شده – می‌تواند یک ارزیابی ارزش بالاتر را توجیه کند.
مدل درآمدی و مقیاس‌پذیری: حتی در مراحل اولیه، یک مسیر روشن به درآمد و یک مدل کسب‌وکار مقیاس‌پذیر حیاتی است.
روندهای صنعت و زمان بندی: عوامل خارجی مانند شرایط اقتصاد کلان یا احساسات فعلی بازار در مورد صنایع خاص (مثلاً هوش مصنوعی، فین‌تک) می‌توانند ارزش گذاری ها را افزایش یا کاهش دهند.
بیشتر بخوانید: https://sharifstrategy.org/startup-valuation/