منبع :
https://cutsho.com/blow-up/
کیفیت کار عکاسی بستگی به حال درونی ما دارد و وقتی ما خوب نیستیم احتمالا خوب هم کار نمی کنیم. واقعیت بد و منفی نبود جسد باعث می شود به شکل اغراق آمیزی درون ما تغییر حالت بدهد یعنی بزرگ نمایی برای رویدادی برای توماس یک مکانیسم روانی است و بزرگنمایی یک زمان و یک لحظه در تاریح برای کارگردان هم نوعی مکانیسم روانی است برای حفظ یکپارچگی و تعادل درونی. دهه ی پر تنش و سرشار از اعتراض به راحتی تن به فهم نمی دهد: منظور دهه ی پر تلاطم دهه 60 در اروپا است. زمان، مکان هستی آدمی است و منطق سینما، منطق زمان است. تصاویر متحرک سینمایی، در زمان جاری است اگر چه بخش کوتاهی از زمان یک زندگی باشد. پس واقعیت های که در اثر تدوین و ساخته می شوند باید زمان مند فهم شوند و زمان مند هم نقد شوند.