حکمت 317 : (شخصى یهودى به امام گفت: هنوز پیامبرتان را دفن نکرده، در باره اش اختلاف کردید، امام فرمود:) ما در باره آنچه که از او رسیده اختلاف کردیم، نه در خود او، امّا شما یهودیان، هنوز پاى شما پس از نجات از دریاى نیل خشک نشده بود که به پیامبرتان گفتید: «براى ما خدایى بساز، چنانکه بت پرستان خدایى دارند» و پیامبر شما گفت: «شما مردمى نادانید»
حکمت 318 : (از امام پرسیدند، با کدام نیرو بر حریفان خود پیروز شدى فرمود): کسى را ندیدم جز آن که مرا در شکست خود یارى مى داد.
(مى گویم:امام به این نکته اشاره کرد که هیبت و ترس او در دل ها جاى مى گرفت)
حکمت 319 : (به پسرش محمد حنفیّه سفارش کرد) اى فرزند من از تهیدستى بر تو هراسناکم، از فقر به خدا پناه ببر، که همانا فقر، دین انسان را ناقص، و عقل را سرگردان، و عامل دشمنى است.
حکمت 320 : (شخصى مسئله پیچیده اى سؤال کرد، فرمود) براى فهمیدن بپرس، نه براى آزار دادن، که نادان آموزش گیرنده، همانند داناست، و همانا داناى بى انصاف چون نادان بهانه جو است.
https://www.namasha.com/v/ZFphTAHn
https://www.namasha.com/v/5j5hTgwC