داستان «دختربچههای عاقلتر از مردها» نوشته لئو تولستوی، روایتی ساده اما عمیق درباره خرد و درایت کودکان در برابر تعصب و جمود فکری بزرگسالان است. تولستوی با سبک مینیمالیستی خود، تضاد میان سادگی و عقلانیت کودکان با رفتار غیرمنطقی مردان را به تصویر میکشد. این داستان به نقد تفکرات خشک و ناتوانی بزرگسالان در پذیرش راهحلهای ساده میپردازد و نشان میدهد که خردمندی گاهی در ذهنهای کوچکتر و کمتر آلوده به پیشداوری نهفته است.