الکل یکی از مضرترین و اعتیادآورترین مواد است که باعث ایجاد خسارات و تغییرات جبران ناپذیری در فرد مصرف کننده می شود و اختلالات جسمی و روانی متعددی را در وی به جای می گذارد. در سالهای اخیر تحقیقات بالینی درمورد وابستگی و سو مصرف الکل از جمله سیر بالینی این اختلالات و پیدایش درمان های جدید و مفید گسترش یافته است.

یک فرد معمولی وابسته به الکل دچار کاهش عمر ۱۰ تا ۱۵ ساله می شود و مصرف الکل سالیانه ۲۲,۰۰۰ مرگ و ۲ میلیون ضایعات غیر کشنده را در بر می گیرد. اهمیت بالینی اختلالات وابسته به الکل و درک اثرات ناشی از مصرف آن در کار روانپزشکی نقش بسزایی را ایفا می کند. مسمومیت الکلی منجر به بروز علایمی نظیر رفتارهای خشن، تحریک پذیری، احساس افسردگی می شود و به ندرت نیز توهم و هذیان را به همراه دارد.

افزایش میزان مصرف و طولانی مدت الکل میزان سازگاری شدیدی به وجود می آورد و در صورت قطع مصرف سندرم ترک برای فرد به وجود می آید. سندرم ترک منجر به بروز بی خوابی، احساس اضطراب، فعالیت بیش از حد نرمال دستگاه عصبی خود مختار می شود.

تشخیص های دیگری که معمولا با اختلالات مرتبط با الکل همراه است عبارتند از:

اختلال شخصیت ضد اجتماعی

اختلالات خلقی

اختلالات اضطرابی

سایر اختلالات مرتبط با مواد

یافته ها حاکی از آن است که میزان خودکشی در افراد مبتلا به اختلالات مرتبط با الکل بسیار بیشتر از جمعیت عمومی است.