مخمس احمد محمود امپراطور

اگــــــر ستــــــاره‌ی تنهــــای آسمان باشم
اگــــــر تجمـــــعِ گـــل هـــای گلستان باشم
اگــــــر حـــرارت خورشیــــد عاشقان باشم
اگــــــر ترنـــــــمِ تحــــــریک بلبلان باشم
به بـــاغ گلشـــــن حسنـت دوان دوان باشم
---------------------------------------
تمــــــام شب به هــــوای تو گفتـــــگو دارم
فسانـــــــه های دل انگیــــز مو به مو دارم
به یاد چشــــم تو خمیـــــــازه‌ی سبو دارم
میــــان آتش دل خویش پشــــت و رو دارم
خیـــــــانت است بفکر حیــات و جان باشم
---------------------------------------
بهـــــار بی گل روی تــــو من نمی خواهم
شمیـــــــم یاسمن و، نستـــــرن نمی خواهم
به قلب توست مـــرا جا، وطن نمی خواهم
شهیـــــد عشق توهـم، من کفن نمی خواهم
تو لامکانــــی و من نیـــــز بی مکان باشم
---------------------------------------
روال زنـــــــدگی شـــــــادی و ماتمی دارد
حریـــر غنچــه ای گل صبحی شبنمی دارد
به بــــــام چـــرخ رسـد عیسی مریمی دارد
دل شکستــــــــه ای ما چشــم پر نمی دارد
کجــــــــا ز بنــــــد تعلق که در امان باشم
---------------------------------------
جــــگر خورم ز فقر، همت و وقـارم کشت
ز دســت ســــــــرو دل آزار انتظارم کشت
خــــــزان رسیــــد و مرا یاد نوبهارم کشت
هـــــــــــزار بار مــرا رنج روزگارم کشت
دگــــر نشستــــه برای کـــــه مهربان باشم
--------------------------------