این مخمس 6 سال پیش از امروز سروده بودم
امروز توفیق دکلمه اش را یافتم
------------
در بحـــــر پـــــر تلاطـــــم هستی شنا زدم
چنـــــدین ایـــــاغ تــــــازه ز آب بقــــا زدم
دستـــــــی به سوی بــــارگهی کبـــریا زدم
در سینــــــه بـــاز شیـــــون بانگ درا زدم
خود را به تــــار گیسو چـــو بـاد صبا زدم
---------------------------------------
در سـرزمین عشق و فضای وصال خویش
اندر هوایی جوش و خروش و جلال خویش
در آرزوی نـــو گل و، هــم نو نهال خویش
در کوچه های صعب العبــور خیال خویش
نـــــام تو را گرفتـــــه به هر سو صدا زدم
---------------------------------------
یـاد تـــو آورد به دلـــــــم مستـــی و سرور
در هر نفس به سینه ای من میکنی ظهور
از مـــــــرز عشق گاه و گهی میکنم عبور
رفتــــم به عمق خـــاطره هــای زمان دور
بود و نه بود زنـــــدگی را پشت پــــا زدم
---------------------------------------
ملک حضور و معــــرفت عاشقـــان تویی
سردار و، سرفراز و، سر و، سایبان تویی
هستـــن مکین و آنکـــه بـود لامکان تویی
ما غافلیـــــم و صاحب این کـــاروان تویی
دیدم که پادشـــاهیء تو، خــود را گدا زدم
---------------------------------------
یار و، رفیـــق و، همــــدمی والای ماستی
دارویــی درد ایـن دلِ شیـــــــــدای ماستی
هر جا رویــــم رهبـــــــر و مولای ماستی
شــــکرش به جـــا که خالق یکتای ماستی
سجــده به بارگــــــاه تو، صبح و مسا زدم
---------------------------------------
گاهـــــی اگــر ز عشــــق روایت نکرده ام
فرض نمــــاز و، روزه، رعـایت نکرده ام
فــــکری اگــر به حشر و عنایت نکرده ام
شرمنــــــده ام که کسب رضایت نکرده ام
حـــــالا خــودم به کشــــور عشقت فنا زدم
---------------------------------------
محمود را بـــــه راه حقیــــقت کشـانده ای
در بوستـــــانِ سبـــــز طبیعت کشـانده ای
در جوهــــــرِ کــلامِ نصیحت کشـانده ای
در اوج کهکشــــــان فضیــلت کشـانده ای
اغمــــاض کن اگــــر سخن را خطــا زدم
---------------------------------------
بامداد سه شنبه 17 میزان 1397 خورشیدی
که برابر میشود به 09 اکتوبر 2018 ترسایی
سرودم
احمد محمود امپراطور