نامه 64 :
1 -پاسخ تهدیدات نظامى معاویه
پس از یاد خدا و درود ، چنانکه یاد آور شدى، ما و شما دوست بودیم و هم خویشاوند، امّا دیروز میان ما و شما بدان جهت جدایى افتاد که ما ایمان آوردیم و شما کافر شدید، و امروز ما در اسلام استوار ماندیم ، و شما آزمایش گردیدید ،
اسلام آوردگان شما با ناخوشنودى، آنهم زمانى به اسلام روى آوردند که بزرگان عرب ، تسلیم رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم شدند، و در گروه او قرار گرفتند .
در نامه ات نوشتى که طلحه و زبیر را کشته ، و عایشه را تبعید کرده ام، و در کوفه و بصره منزل گزیدم : این امور ربطى به تو ندارد، و لازم نیست از تو عذر بخواهد.
و نوشتى که با گروهى از مهاجران و انصار به نبرد من مى آیى ، هجرت از روزى که برادرت «یزید» در فتح مکّه اسیر شد ، پایان یافت ، پس اگر در ملاقات با من شتاب دارى، دست نگهدار، زیرا اگر من به دیدار تو بیایم سزاوارتر است، که خدا مرا به سوى تو فرستاده تا از تو انتقام گیرم،
و اگر تو با من دیدار کنى چنان است که شاعر اسدى گفت: «تندباد تابستانى سخت مى وزد و آنها را با سنگ ریزه ها، و در میان غبار و تخته سنگ ها، در هم مى کوبند»

ادامه دارد ....

https://www.namasha.com/v/GStGQciA
https://www.namasha.com/v/PCS7VyPQ