جهانی که رسانه ها به ما نشان می دهند، یک تصویر گزینشی است که واقعی و حقیقی به نظر می رسد. تمامی رسانه ها پیش از نشان دادن واقعیت، آن را به دقت، گزینش، ویرایش، طراحی و بازسازی می کند و نتیجه آن محصولی می شود به ظاهر واقعی که تشخیص آن واقعیت اصلی دشوار است. درست زمانی که ما هیچ تجربه مستقیم و بی واسطه ای از افراد، سازمان ها و موضوعات مختلف نداریم، نقش رسانه ها به عنوان یک واسطه شروع میشود و ما از چشم آنها به جهان مینگریم و بدون آن که خودمان متوجه شویم، یک نوع عادت رفتاری را به ما می آموزد. ما به عنوان یک شهروند هوشیار باید از طریق کشف معنای درونی پیام های رسانهای به توانایی زیر سوال بردن درستی اطلاعاتی که رسانهها به خورد ما می دهند، دست پیدا کنیم. اگر چنین شود ما می توانیم از وضعیت مصرف کننده منفعل به مصرف کننده نقاد و تحلیلگر تبدیل شویم.