اول از همه: تقدیم به مینا جونم که بهش قول داده بودم تا آبان واسش یه رمان از کوین بزارم
سال 1986:
امیر عرشیا:به آینه نگاه کردم چشم و موی مشکی پوست سفید ونرم دماغ قلمی و کشیده ازم یه چهرهء جذاب ساخته بودند.25سالم بود با مدرک لیسانس پزشکی که نمیدونستم باید باهاش چیکار کنم. راستش خیلی دوست داشتم برم خارج درس بخونم، دقیقا نمیدونم کجا ولی دوست دارم خارج باشم دیگه فرقی نداره کجا باشه. این رویای من بود.
بعد از یه2-3ماه دوندگی از طرف دانشگاه سول برام یه دعوتنامه اومده بود و من از این بابت خیلی خوشحال بودم چون بالاخره میتونستم برم خارج و کره هم همچین جای بدی نبود
طی یه هفته با خونواده و دوستام خداحافظی کردم و رفتم کره. خیلی فیلم کره ای نمیدیدم و از کره ای ها هم زیاد خوشم نمیومد ولی همون چند تایی هم که دیده بودم هم میتوستن بهم ثابت کنن که کره ای ها چقدر آدمای احساساتی و فانتزی هستن و به خاطر همین خاصیتشون من همیشه مسخرشون میکردم و همون چن تا فیلمی هم که ازشون دیده بودم به خاطر خواهرم ترلان بود.وقتی یه نفر تو خونتون همش فیلم کره ای ببینه بخوای نخوای تو هم یه چن تایی میبینی.راستش حالا که اومده بودم کره یکی از فانتزیام این بود که یه عشق کره ای داشته باشم. ولی به هرکدوم از دوستام گفتم جمله ی:یه وخ پررو نشی از همشون شنیدم. من نمیدونم اینکه یه نفر یه دختر کره ای بخواد کجاش پرروییه؟تازه دختره از خداشم باشه پسر خوش تیپ جذابی مثه من انو بخواد جالبیش اینجاس که وقتی اینم گفتم بهم گفتن((ازخود راضی!!!!!))....

وااااااای خدا اینجا دیگه کجا بود چقدر شیک و مرتببب بر عکس ایران.از پنجره ی اتاق داشتم خیابونا رو عین ندید پدیدا نگاه میکردم.ولی حالا که فکر میکنم اونقدا هم که میگفتم از ایران شیک تر نبود البته خیابوناش هتل و دانشگاهشو که من دیدم خیلی قشنگ بود.البته هتلو همون چن روز اول میرفتم و بعدش که کارام راست و ریس شد دانشگاهم شبانه روزی بودم.

با اینکه یه هفته گذشته بود ولی من هنوز هیچ دوستی پیدا نکرده بودم به هر حال اینا کره ای بودن و من هنوز بهشون عادت نکرده بودم.

اصلش هرقسمت یکم طولانی تر بود ولی چون دیدم نماشا جا نمیشه هر قسمتشو دوپارت کردم ادامه در ویدیوی بعدی