ساعت8شب تو فضای سبز دانشگاه راه میرفتمو با خونوادم حرف میزدم و مادرم احوالمو میگرفت به یه نفر بر خوردم محکم بهش خوردم و گوشی از دستم افتاد و همه ی دل و رودش ریخت بیرون سریع دستشو گرفتم و نذاشتم زمین بخوره چون خوشم نمیومد تصور اینا از من یه آدم بی دست وپا باشه وقتی گرفتمش از موهاش که توی هوا چرخید فهمیدم دختره. انقدر همه چیز سریع اتفاق افتاد که نتونستم اینو از اول بفهمم به کره ای ازش پرسیدم:حالت خوبه؟ ولی دختره جواب نمیداد وفقط داشت با نگاهی که نتونستم معنی شو بخونم به نگاه میکرد نگاهش یه چیزی بین ترس استرس ویه چیز دیگه که نتونستم بفهمم بود. هنوزم نمیدونم اون لحظه فقط به چشماش نگاه میکردم یا خیره شده بودم قلبم داشت تند تند میزد و نمیدونم به خاطر استرس بود یا نگاه اون دختر ذهنم پر شده بود از نمیدانم های ناگهانی که همه و همه بعد از دیدن اون دختر بهم هجوم آورده بودند اون لحظه انقدر مات بودم که انگار هیچ کس دیگه ای به غیر از ما توی دنیا نیست و فقط اون دختر رو میدیدم و نمیدونم چرا نمیتونستم ازش چشم بردارم تا وقتی که دیدم دختره صورتش داره رو به سرخی میره و تا به خودم اومدم دیدم دستمو دور کمر دختره حلقه کردم از عمد نبود فقط وقتی میخواستم نجاتش بدم اینجوری شده ولی بازم نمیتونستم ولش کنم یا بهتره بگم توانشو نداشتم چون اگه ولش میکردم میرفت تا اینکه خودش دستمو پس زد و با گفتن یه ببخشید آروم ازم دور شد و راه برگشتو دوید و تا جایی که میشد نگاهش کردم

بچه ها اگه مشکل انشایی داره ببخشید ولی فک نکنین من واقعا اینجوری مینویسمااااا من تابستون مغزمو فیلم کره ایا خوردن وگرنه خیلی قشنگ مینویسم صب کنین من یکم از مغزم کار بکشم دوباره درست که شد میبینین.(من وقتی این رمانو مینوشتم تابستون بود)ضمنا شخصیتای اصلی رمان اینا نیستن مینا و کوین اند دختره هم که اسمش هه جینه منظورم هان هه جین(سوسانو) نیستش فقط یه اسم همینجوری نوشتم چون دیدم هه جین یه اسم معروف تو کره ست(البته از نظر من چون اسم هه جین زیاد دیده میشه و اسمش قشنگ هم هست) امیدوارم بعد از خوندن رمانم احساس اینکه وقتتونو الکی هدر دادین نکنین و تونسته باشم یه رمان قشنگ بنویسم چون اولین رمانمه
چن قسمت اول رمان یکم سرسریه چون خواستم سریع برسم به اصل داستان
دوستون دارم بچه ها لایک ونظر هم فراموش نشه بوس بوس